با نگاهی موشکافانه بر آثار چهار حکیم تاریخ ایران در می یابیم که: حکیم نخست تاریخ ایران «بزرگمهر» به ((خرد)) و حکیم دوم «فردوسی بزرگ» به ((میهن)) و حکیم سوم «خیام بزرگ» به ((شادی)) و حکیم چهارم «ارد بزرگ» به ((آزادی)) گرایش داشته اند.

حکیم ارد بزرگ را به حق باید بزرگترین فیلسوف تاریخ ایران نامید. همچنین در میان اندیشمندان و متفکرین ایرانی نمی توان کسی را همپای او یافت که تا این اندازه از جایگاه ممتاز ((آزادی)) یاد کرده باشد .

پرسش: چرا آنگونه که شایسته است از حکیم ارد بزرگ یاد نمی شود ؟ آیا شان و شخصیت بزرگترین فیلسوف این مملکت به اندازه مسابقه دو تیم فوتبال اروپایی هم نیست که یک بار ما ایشان را در رسانه های ملی نمی بینیم ؟!

پاسخ: احتمالا باید 1000 سال دیگر بگذرد تا هزاره بزرگداشت ایشان برگزار گردد . این همان درد و غربت دانایی در سرزمین ما است و به قول حکیم ارد بزرگ در کتاب سرخ : «تاوان بزرگی، تنهاییست.»